Gebiedsontwikkeling

Identiteit, landschap en cultuurhistorie bepalen het DNA van een gebied en geven richting aan (her)ontwikkeling

Gebiedsontwikkeling vanuit DNA

Voor mij is het ondenkbaar een gebied te ontwikkelen zonder te kijken naar het verleden, de structuur, de opbouw en de mensen en de omgeving van het gebied. Of het nu gaat om zogenaamde lege gebieden als weilanden of natuur of om bewoonde gebieden als steden en wijken: elk gebied heeft zijn eigen identiteit, fysiek en cultuur-historische verleden en betrokken omgeving. Deze aspecten niet meenemen bij gebiedsontwikkeling betekent niet alleen een gemiste kans wat betreft draagvlak en betrokkenheid, maar ook wat betreft inhoud en deskundigheid. Wat is er mooier dan niet alleen reclame te kunnen maken met een slogan als ‘bouwen op oude grond’, maar daar ook daadwerkelijk betekenis aan te geven zodat zowel de huidige als de toekomstige bewoners of bedrijven zich verbonden voelen met de identiteit van het gebied.

Deze vorm van gebiedsontwikkeling vraagt een op het gebied toegesneden aanpak. Deze bestaat uit een lagenbenadering waarbij het gebied letterlijk in kaart wordt gebracht; desk-research naar de cultuur-historische geschiedenis van het gebied; en vooral gesprekken en bijeenkomsten met de omgeving en alle betrokkenen. Vooral dit intensieve veldwerk levert het gewenste draagvlak, betrokkenheid, inhoud en deskundigheid.